Notitieboekjesliefde. Ken je dat? Ik wel, al járen. Ik krabbelde er vroeger ingevingen voor verhalen in of een regeltje uit een boek dat mij raakte. Een opmerking van iemand, flarden uit een droom of gewoon een wazig idee.

Beginnetjes van vele van de korte verhalen, columns en gedichten die ik in de afgelopen jaren schreef voor mezelf en voor de opdrachtgevers waarvoor ik in de pen mocht klimmen, vonden hun oorsprong in deze notitieboekjes.

Maar het lukte me op den duur niet meer. Als ik die pen op papier zette blokkeerde ik volledig. Waar ik vroeger ‘schreef om het schrijven’, moest ik nu produceren. Leveren. En dat werkte niet. Ik verloor er ook een beetje van mezelf mee en van die kinderlijke, creatieve en vrije energie waaruit mijn schrijven ooit was voortgekomen.

Nu kocht ik laatst een nieuw notitieboek, na vele jaren, en bedacht ik een plan. In plaats van netjes voorin te beginnen, begin ik elke keer op een willekeurige bladzijde. Mooi hoeft het niet te zijn. Een meesterwerk zeker niet. Vrij, dat zeker wel. En het werkt als een trein. Ik ben zo blij!

Hoe fijn is het, om naast in opdracht geschreven werk en het versterken en begeleiden van anderen in hun schrijfproces, ook zelf weer creatief te mogen zijn.

Cliché maar waar, het advies dat je anderen vaak geeft zou je jezelf kunnen schenken. En wat zeg ik vaak? De puntjes op de i, die komen wel, maar alles valt of staat met een eerste ideetje, inspiratie, met ‘gewoon’ lekker schrijven. Onbelemmerd! Doe dat, geniet daarvan en de rest komt later. Hoppakee! 💪🏻