Vlagen van onrust doorboorden het secuur opgebouwde omhulsel van rust en veiligheid. De wereld denderde in een razend tempo aan hem voorbij. Geen moment stilte. Geen mogelijkheid om de invloeden voor even buiten te sluiten. Hij zette zijn wandeling voort, langs oude eikenbomen en de rivier die moeiteloos door het landschap kronkelde. Zijn gedachten bewogen sneller dan het water, sneller dan de wind die zijn wangen zonder enige vorm van terughoudendheid koud en pijnlijk deed aanvoelen.
Zijn stappen werden groter en groter. Slechts sporen van zijn aanwezigheid zouden achterblijven. De agitatie nam hij mee naar huis, waar het groeide en pijnigde. De overweldigende aanraking van alledaagse invloeden. Al zijn zintuigen op scherp en geen mogelijkheid om ze voor even de mond te snoeren. Vlagen van onrust doorboorden het secuur opgebouwde omhulsel, dat in de storm van alledag niets dan een product van zijn verbeelding bleek.
