Deniece Wildschut

Fighte fuaighte

thuis in de diepte

waar licht en donkerte bestaan

gebundeld in de zachte klei

die gedoemd lijkt te vergaan

met de woordeloze stem

van de stilte en de zucht

klinkt de hartslag van de moeder

in de wolkenvrije lucht

verlegen in schaduw gelegen

echoot een hymne van magie

oeroude stem uit de bron

van golvende, deinende transformatie

Als een spinnenweb geweven

dansend speels ontstaan vannacht

zonder frictie, zonder oordeel

sterk en toch, onmens’lijk zacht

Opgerezen uit de zeeën

een wereld in een korrel zand

eindeloze creatiekracht

voorbij ongezond verstand

Onbevangen danst zij

haar lijf van water en van vuur

bewegend op het ritme

van het allereerste uur

en nimmer zal zij stoppen

kan zij staken wat zij doet

lichtgevend waterwezen

in een cadans van eb en vloed

Verder Bericht

© 2024 Deniece Wildschut

Thema door Anders Norén