Gepubliceerd op www.bodhitv.nl
Wat zou jij doen als je wakker wordt en beseft dat je levend begraven bent? Je bevindt je ergens in Irak, onder de grond, en kunt je nauwelijks bewegen. Het overkomt Paul Conroy, die slechts beschikt over een zippo, een telefoon en steeds minder zuurstof…
Geduld, angst en frustratie spelen een grote rol in deze adembenemende thriller. Amerikaan Paul Conroy wordt wakker en ziet geen hand voor ogen. De Amerikaan is vrachtwagenchauffeur, zo blijkt al snel, maar zijn konvooi werd overvallen door rebellen. Nu kan hij geen kant op. De telefoon die in de kist ligt, speelt een grote rol in de film. Het is zijn enige kans op overleven, want de gijzelnemers willen geld, de zuurstof raakt op en Paul Conroy vecht voor zijn leven.
Wie pijn lijdt, creëert pijn
Niets staat los van elkaar en dat wordt Conroy al snel duidelijk. Hij is dan wel een eenvoudige vrachtwagenchauffeur, maar veel Irakezen hebben geen werk, geen inkomsten, geen voedsel en geen toekomst. Een Amerikaan gijzelen en losgeld eisen, lijkt een logisch gevolg. Niet alleen Paul vecht dus voor zijn leven. Hij is slechts één van de mensen de dupe wordt van de wanhoop van de Irakezen en hij vecht, in paniek, net zoals de Irakezen vechten voor hun bestaan. Hij kan geen kant op, maar dat benauwende gevoel heeft hij dan ook met hen gemeen.
Geduld, compassie, weerstand en acceptatie
Onze vijand is eigenlijk onze grootste vriend, wordt wel eens gezegd. Het is namelijk die “vijand” die ons de kans geeft geduld en compassie te cultiveren. Bovendien vergroot weerstand ons lijden en dat zien we duidelijk terug in deze claustrofobische film. Paul Conroy raakt in paniek, vecht tegen zijn angst, de omstandigheden en zijn naderende dood. De tijd tikt tergend langzaam en hij weet zichzelf op een gegeven moment zo goed en zo kwaad als het kan rustig te houden. Opgeven doet hij echter niet, maar de sprankjes hoop en onophoudelijke frustratie en machteloosheid doen zowel Paul als de kijker in een benauwde achtbaan belanden. Vechten voor je leven, weerstand versus loslaten, omgaan met machteloosheid en een totaal gebrek aan controle accepteren… daar draait het om in “Buried”.
Meeleven met een ander, inzicht in jezelf
Niet alleen Paul Conroy is levend begraven, want als kijker begeef je je mét hem onder de grond. Benauwdheid, duisternis en ruimtegebrek laten je als toeschouwer niet onberoerd. De angst is misschien in mindere mate aanwezig, als je je even los weet te maken uit de film en ziet dat jij gelukkig alle ruimte en zuurstof hebt die je nodig hebt, maar de frustratie loopt desondanks steeds hoger op. Tevens vecht je mee met Conroy, als de persoon aan de telefoon ophangt of niet luistert, de tijd op dreigt te raken en de zaklamp weer eens niet goed werkt.
Eenzame hoofdrolspeler
Ryan Reynolds vertolkt de rol van Paul Conroy op een bewonderenswaardige en realistische manier. De hele film speelt zich af in de kist, maar toch boeit de eigenaardige thriller van begin tot eind. Geen horror, geen rondvliegende lichaamsdelen en zelfs geen (zichtbare) medespelers… Ryan Reynolds staat van begin tot eind eenzaam in de spotlights en het kan dan ook niemand anders dan Reynolds zijn, die “Buried” tot een menselijke, intrigerende en adembenemende thriller maakt.
Met Ryan Reynolds
En de stem van, onder andere: Stephen Tobolowsky, Samantha Mathis, Erik Palladino, Robert Paterson
Regie: Rodrigo Cortés
Première: 25 november 2010
