Gepubliceerd in The L.A. Magazine en Editie Enigma
En dan is het opeens januari! Een heel nieuw jaar, vol nieuwe kansen. Dat geeft een goed gevoel, toch? Die frisse start zit voornamelijk in ons hoofd, maar dat mag de pret niet drukken. Oorspronkelijk was januari in elk geval niet de eerste maand van het jaar. Het jaar begon in maart, maar op een goede dag werden ‘januari’ en ‘februari’ bedacht. Tja, ook eeuwen geleden moesten die slimmeriken íets doen met hun tijd.
Ik zie ze al helemaal rondom een gezellig kampvuurtje zitten, hevig discussiërend over intelligente uitvindingen, de stand van de sterren én de namen van het jaar. Die arme zielen hadden natuurlijk geen Whatsapp. Of Facebook! Hadden ze toen al Facebook gehad, dan kon slimmerik A zijn status gewoon even updaten. Zijn intelligente maatjes drukten vast al snel op like en voilà: een nieuwe maand was geboren! ‘Ianuarius, wat een prachtige naam!’ schreef slimmerik B waarschijnlijk vol bewondering. A reageerde daar dan weer quasi-bescheiden op, met een sullig glimlachende smiley. Enfin, volgens mij dwaal ik nu af…
Mijn punt is dat het alom geprezen nieuwe jaar in principe op elke dag zou kunnen beginnen. Het begint nu op 1 januari, omdat ‘men dat ooit zo bedacht’. Is dat een goede reden om opeens feest te vieren, of jezelf te vertellen dat het tijd is om nieuwe stappen te zetten? Ik vind het een twijfelachtige reden.
Wat ik trouwens echt jammer vind, is dat we in december zo in de maling worden genomen. De wereld laat zich opeens van zijn mooie kant zien, mensen zijn wat liever voor elkaar en we kunnen niet om de jingle bells heen. Dan valt januari binnen. Weg kerstboom, gezelligheid, oliebollen en vuurwerk. Adios cadeaus, ontspanning en gekleurde lichtjes. Het gewone leven gaat weer van start en kennelijk horen daar geen feestelijkheden bij. Nee, nu mogen we hard werken, plannen maken, succesvol zijn, en ’s avonds vermoeid onze ogen sluiten. Happy New Year!
Ze kondigen die eerste maand gewoon veel te groot aan en dat schept verwachtingen. Ianuarius klinkt trouwens toch meer als een ziekte, dan als de eerste maand van een heel nieuw jaar. Ik stel daarom voor dat we elke dag jingle bells zingen, die verrekte kerstboom eens in juli optuigen, de gekleurde lampjes net als De Toppers op onooglijke wijze in onze jas verwerken, en iedere avond gaan slapen met het gevoel dat er morgen een nieuw jaar begint. Dat is in elk geval een stuk minder absurd dan het begin van het nieuwe jaar zodanig ophemelen, dat zelfs de nuchtere feestbeesten onder ons op 1 januari wakker worden met een kater.
