Gepubliceerd in Editie Enigma
Is het niet fijn, de manier waarop kinderen communiceren? Ze lachen als ze blij zijn, huilen als ze verdrietig zijn of pijn hebben, en schreeuwen als ze aandacht willen. Ze zeggen meestal wat ze denken en hebben nog niet geleerd hoe ze alles tactisch kunnen verpakken in een heel hoop ingewikkeldheden. Soms zorgt dat voor problemen, vinden ‘grote mensen’, maar meestal schept het een verfrissende vorm van helderheid. Duidelijke taal verstaan we immers allemaal. Hoewel…
Daar zitten natuurlijk wat haken en ogen aan. Vandaag mocht ik echter voor controle naar de tandarts en ik ben daar zo ontzettend dol op, dat ik enige tijd geleden heb besloten dat ik de beste man voortaan ‘tandendokter’ noem. Tandarts, tandendokter. Het is hetzelfde en toch ook niet. Het klinkt kinderlijk, zacht, gewoon… net anders. Hoewel die nieuwe naam mijn zenuwen er niet minder om maakte, en het zo druk was dat ik tijd zat had om ze onder controle te krijgen, vertelde de tandendokter mij na een korte inspectie dat hij zeer tevreden was. Pfiew! Binnenkort mag ik wel even naar de kaakdokter, maar gelukkig is daar geen haast bij. Enfin, terug naar de kern van de zaak: kindertaal. Ja! Waarom geen Jip-en-Janneketaal, kleurrijke verpakkingen, Rozijn Vriendjes, Bob de Bouwer, en begripvolle steun, aandacht en uitleg voor volwassenen? Waarom verliest alles voor ‘grote kinderen’ zijn smaak en geur en kleur? Waarom wordt het grauw en grijs, met donkere wolken en zware woorden?
Kindertaal verstaan we allemaal, of het nu correct Nederlands is of niet, en of het nu wordt gefluisterd of geschreeuwd. Kindertaal is puur en eerlijk, kleurrijk en levend. Het is in leven. Met veel zorg en aandacht heb ik dan ook een bescheiden woordenlijst samengesteld. U treft hierin de grotemensenversie aan en de avontuurlijke tegenhanger: de Jip-en-Jannekevariant. Natuurlijk kun je dit lijstje naar eigen inzicht aanvullen of voorzien van jouw eigen kleurrijke termen. (Oftewel: vergeet de lijntjes/kliederen mag!)
Grotuhserieusemensenverzie – Kleinegrootsemensenverzie
Supermarkt – Grabbelton
Slapen – Naar dromenland
Sporten – Spelen
Douchen – Spetteren
Drinken – Slurpen
Gebakje – Taart
Lachen – Schateren
Badhanddoek – Badeend
Schilderen – Vingerverven
Bewegen – Dansen
Moppen tappen – Gek doen
Verhalen – Sprookjes
En wat te denken van deze ‘verzies’?
Wort – Beteekenis
Boos – Boos
Verdrietig – Verdrietig
Bang – Bang
Raar – Raar
Stom – Stom
Koud – Koud
Moe – Moe
Leuk – Leuk
Voor grote mensen zouden we in bovenstaand voorbeeld ‘boos’ kunnen neerzetten voor ‘verdrietig’, en vice versa, ‘leuk’ voor ‘stom’, ‘normaal’ of ‘bijzonder’ voor ‘raar’, en ga zo maar door. Tja, we zeggen nu eenmaal niet vaak zonder omweg wat we werkelijk bedoelen.
De voorbeelden hierboven zijn opvallend simpel (bijna saai!) en worden desondanks zelden gebruikt voor de sensatie die ze verwoorden. Ze zijn simpel. Ja. ‘Te simpel’, mompelt de denkbeeldige volwassene met een betweterig wijzend vingertje en een saaie bril op de neus. Hij is een illusie, maar hij kruipt in ons – volwassenen – en leest ons de les, zelfs als we er geen erg in hebben. Hij was er al vroeg, toen nog heel klein, en terwijl wij groeiden groeiden zij met ons mee. De scharminkels! Gelukkig werden we uiteindelijk grote kinderen die hun eigen keuzes kunnen maken. Ik stel daarom voor dat we de ‘Grotuhserieusemensenverzie’ gewoon vergeten, of begraven in de tuin, en lekker kiezen voor onze eigen ‘verzie’. Of die nu met een ‘z’ of een ‘s’ wordt geschreven.
