Dat ik dacht
Dat ik wist
Hoe het zat
Wist wat ik niet wist
Dus dat
Niet wetende
Dat ik niks wist
Niet eens gissen kon
Onbewust onwetend
Voordat het begon
Zo cliché en alles
Moeder worden
Opeens dezelfde
Maar alles anders
En plots weet je
Besef je
Dat je niets wist
Zo onnozel voorheen
En nu
In pijn en gebrek aan slaap
En een overvloed aan liefde
Die alles doorklieft
Waarin vrouw, moeder wordt
En vergeet vrouw te zijn
En zich herpakt
En hem hervindt
En samen opnieuw
Vooruit
vooruit
Alles anders dan voorheen
Je wist het meteen
en toch, nu pas!
Wat een rijkdom
het altijd al was
om vrouw te zijn
en ik vergaap me
aan de genialiteit van het bestaan
waarin niets er werkelijk toe doet
maar tegelijkertijd alles!
En het functioneert zo subliem
te complex om te doorgronden
of alleen voor mij misschien
Dat ik dacht
dat ik wist
Hoe het zat
Dat is wat!